نمایش مهارت های دانش آموزان

مختار باشی تاریخ یکشنبه 87/3/5 ساعت 11:57 صبح

امروز بهترین شیوه تدریس و هدایت افکار دانش آموزان بهره گیری از شیوه های مشارکتی در امر یاددهی- یادگیری است. دراین مقاله کوشش شده به سایر روش های عالی تدریس اشاره شود.
سخنرانی مشارکتی:
نوعی انتقال پیام یا دانش و مهارت بین شرکت کنندگان و سخنران است که به شکل محاوره ای دو یا چندجانبه انجام می شود. در این روش دبیر و شرکت کنندگان در مورد موضوعی خاص به گفت وگو می پردازند. در برخی موارد دبیر در مورد موضوع صحبت می کند و شرکت کنندگان به سخنان او گوش می دهند و یا ممکن است یادداشت بردارند. سپس گروه در زمینه مطالب با یکدیگر گفت وگو می کنند و درنهایت دیدگاههای گروه در مورد موضوع توسط مسئول گروه یا فراگیران ارائه می شود. در سخنرانی مشارکتی بین دبیر و دانش آموز و دانش آموزان با دانش آموزان تعامل وجود دارد. دراین روش انتقال دانش و مهارت های تحصیلی و شغلی ازطریق گوش دادن انجام می شود.
¤ بازدید میدانی:
روش بازدید میدانی، گاهی برای مطالعه جامعه است که با توجه به هدف های معین آموزشی، از طرف دبیر و فراگیر طراحی و تنظیم می شود. اجرای این روش مستلزم توجه به نکات مختلفی است که دبیر و فراگیران باید آن را رعایت کنند. نخستین مسئله ای که باید مورد توجه واقع شود، میزان ارزش، ظرفیت و کیفیت بازدید است. اگر انتظار داشته باشیم که از این روش نتایج خوبی حاصل شود باید قبل از اجرا به طراحی آن بپردازیم تا از دستیابی به هدف های آموزشی، تحصیلی و شغلی مطمئن تر شویم. دراین روش فراگیران درمدت کوتاهی از شرایط واقعی زندگی تجربه به دست می آورند. فراگیران از کلاس بیرون رفته، درباره موضوعی به جمع آوری اطلاعات ازطریق مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه، نمونه برداری می پردازند. واز این راه ها در مورد اعتبار فرضیه، تغییرات یا درستی و صحت شرایط و موقعیت ها، واقعی بودن آن با نیاز جامعه، قابلیت پذیرش آن بر حسب جنسیت (زن و مرد) اطمینان حاصل می کنند. بازدید میدانی ممکن است شامل دیدار از یک شهر، موزه، نمایشگاه، کارخانه، مزرعه و هرجای دیگری که در آن اشتغالی وجود دارد که درمحل سکونت فراگیران است، باشد.
¤ روش های حل مسئله یا روش مکاتبه ای:
روش مکاتبه ای به شیوه ای از یادگیری گفته می شود که فراگیر براساس راهنمایی خاص دبیر مفهومی را به طور انفرادی مطالعه و بررسی می کند و مورد آزمایش قرار می دهد. سپس از اطلاعات به دست آمده نتیجه گیری می کند و می کوشد به استنباط کلی برسد. دراین روش شرایط یاددهی طوری فراهم می شود که فراگیر می تواند ازطریق فعالیت های فکری و خود رهبری به کشف برخی مفاهیم و اصول علمی آن با علایق و نیاز جامعه برسد.
ویژگی ها
-فرآیند یاددهی و یادگیری ازطریق بحث و پرسش و پاسخ است.
- دبیر مطالب خود را با طرح یک پرسش، طرح معما و بیان یک مشکل شروع می کند و از فراگیران می خواهد جواب یا راه حلهای مشکل را پیدا کنند و نظراتشان را بگویند.
- برخلاف روش های معمول، دراین روش دبیر نقش راهنما را دارد. یعنی هرگز جواب سؤال و هدف نهایی، و شغل اصلی را به طور مستقیم دراختیار فراگیران قرار نمی دهد.
دبیر به طور کلی جواب های مختصر مانند بله، نه، شاید را کافی نمی داند و از فراگیران توضیح بیشتری می خواهد.
درطول یادگیری، سعی دبیر بر این است که فراگیران را به اظهارنظر، تفکر، کنجکاوی و آزمایش نظرات خود تشویق کند، ولی هرگز درباره صحت و سقم نظرهای آنان مداخله یا قضاوت نمی کند.
- دبیر همواره سعی می کند ازطریق راهنمایی و پرسش های مناسب فراگیران را در مسیر جمع آوری اطلاعات و کشف و انتخاب بهترین های تحصیلی و شغلی جواب قرار دهد.
مراحل کار عبارت است از:
1- طرح موضوع تحصیلی یا شغلی یا بازنمایی آن
2- تعریف و یا شناسایی مسئله از ابعاد مختلف
3- جمع آوری اطلاعات و راه حل های ممکن
4-بررسی و تجزیه و تحلیل راه حل ها
5- انتخاب مناسب ترین راه حل
¤ شبیه سازی:
شبیه سازی مانند ایفای نقش در تجسم عینی یک واقعیت تاریخی با نمایش یک شخصیت که گروه قصد مطالعه نقش و جایگاه او را دارند، به کار می رود. با این فرق که در ایفای نقش افراد مختلف در نقش های متفاوت بازی می کنند،ولی در شبیه سازی فقط یک نفر به نمایش پرداخته، قصه را بیان می کند. پس از پایان نمایش اعضای گروه در مورد آنچه دیده و شنیده اند با یکدیگر بحث و گفت وگو کرده و موقعیت و شرایط ناشی را تحلیل می کنند. دراین روش دیدن و آگاهی یافتن از نگرش ها، احساسات و نقش های دیگران، تأثیر نقش در زندگی در ابعاد مختلف و اثر افزایش درک افراد از رفتار بشر مدنظر است. دراین روش فراگیران به عنوان افراد مسئول و تصمیم گیرنده، نقش های معینی را برعهده می گیرند و درچارچوب قوانینی مشخص برای رسیدن به اهداف موردنظر، به نحوی نقش آفرینی می کنند، که گویی همه این اتفاقات به طور واقعی روی داده است.
شکل گیری روش شبیه سازی به سه اصل وابسته است:
1- آموزش دهنده (هدایت گر) که نقش را به خوبی تفهیم و فعالیت را هدایت می کند.
2- بازیگر، که بتواند خود را مانند شخصیت یا پدیده واقعی جلوه دهد.
3-نوع نقش.
دراین روش افراد میزان توانایی ها و مهارت های خود را به نمایش می گذارند. سوادآموزان وقتی در قالب شخصیت های مختلف ایفای نقش می کنند و یا در قالب شخصیت های داستان های واقعی ظاهر می شوند، هم موضوع را بهتر درک می کنند و هم لذت می برند. از این روش در اکثر موضوع های مهارت آموزی استفاده می شود.

شما هم بگو()