جوان در حال زندگی می کند و آینده را می بیند لیکن بزرگسال درگذشته سیر می کند و حال را می خواهد. راه نزدیک شدن ایـــــــن دو

گروه این است که جوان کمی از اندوخته گذشتگان توشه گرفته و بزرگسال نیز اندیشه فردا را داشته باشد.زیرا نه گذشته بی ارزش است ونه آینده بی اهمیت .کسی که گذشته را ندارد، احساس پوچی و بی ریشگی می کند و کسی که فردا را نمی بیند، انگیزه ای برای حرکــت ،

تلاش و زندگی ندارد.